Kuanzia mwaka wa 2018, harakati ya #MeToo imefanya mabadiliko makubwa nchini Korea Kusini, nchi inayojulikana kwa tamaduni zake za kihafidhina na mitazamo ya kijinsia. Wanawake wengi nchini humo wameamua kuzungumza hadharani kuhusu unyanyasaji wa kijinsia ambao wamekuwa wakikabiliana nao kwa muda mrefu. Ni jambo la kusisimua kuona jinsi harakati hii ilivyoweza kuanzishwa katika mazingira ambayo mara nyingi yamekuwa na vikwazo dhidi ya wanawake. Mwanzo wa harakati hizo ulianza wakati mwanamke mmoja, Seo Ji-hyeon, alipoamua kufanya mahojiano ya televisheni na kuelezea jinsi alivyokuwa amenyanyaswa na afisa mmoja wa zamani wa wizara ya sheria wakati wa mazishi mwaka 2010. Alipofanya mahojiano hayo, alionesha ujasiri wa kipekee, akiongoza wanawake wengi wengine nchini Korea Kusini kuamuka na kutoa hadhira hadharani kuhusu unyanyasaji wa kijinsia ambao walikabiliana nao.
Ujasiri wa Seo uligeuka kuwa mwanga kwa wanawake wengine, ambao waliona kwamba ikiwa yeye anaweza kuzungumza, basi hata wao wanaweza kufanya hivyo. Katika kipindi cha miezi michache iliyofuata, wanawake wengi walijitokeza kutoa taarifa za unyanyasaji wa kijinsia. Kesi nyingi maarufu zilifanywa hadharani, zikiwemo zile za gavana Ahn Hee-jung, ambaye alishtakiwa kwa kumbaka katibu wake, na mkurugenzi mashuhuri Kim Ki-duk, ambaye alikabiliwa na shutuma za kunyanyasa wanawake wa kitamaduni. Nchi ilishuhudia mabadiliko makubwa ya kisiasa na kiuchumi, huku wanawake wakipinga vikali mfumo ambao umewanyima haki zao kwa muda mrefu. Kinyume chake, nchi hiyo inaonekana kupambana na utamaduni wa mzimu wa unyanyasaji wa kijinsia na kuenea kwa chuki dhidi ya feminism.
Hata hivyo, nguvu ya harakati ya #MeToo inavyoendelea kukua, imekuwa wazi kuwa wanawake bado wanahitaji kuwa na ujasiri wa kuzungumza. Sanamu ya harakati hii ni kwamba, wanachama wa kizazi kipya wanajitokeza na kuwakilisha sauti zao bila hofu. Katika jiji kubwa la Seoul, kwenye uwanja wa Gwanghwamun, wanawake 193 walikusanyika kwa maandamano makubwa ya #MeToo, wakitoa hadithi zao za unyanyasaji wa kijinsia kwa muda wa dakika 2018 mfululizo. Ni picha ambayo inaonyesha nguvu na umoja wa wanawake nchini Korea Kusini. Pamoja na mabadiliko haya, serikali ya Korea Kusini imetangaza mipango ya kuboresha sheria kuhusu unyanyasaji wa kijinsia, ikiwa ni pamoja na muda wa kupinga sheria za unyanyasaji wa kijinsia.
Rais Moon Jae-in alikiri kuwa nchi hiyo haiwezi kutatua tatizo hili kwa sheria pekee, bali inahitaji kubadilisha utamaduni na mitazamo ya jamii. Wataalamu wa kijamii wanasema kuwa mabadiliko yanahitaji kuanzia katika nafasi za uongozi, ambapo asilimia ndogo ya wanawake wana nafasi katika bodi za kampuni. Kwa hakika, ni muhimu kuwa na uwakilishi wa wanawake katika uongozi ili kuleta mabadiliko halisi. Katika mazingira ya kazi, wanawake wengi wameelezea matatizo wanayokabiliana nayo. Kazi nyingi hufanyika katika mazingira ambapo kuna mtindo wa "kujiunga na pombe" baada ya kazi, ambapo wanawake wanafikiriwa kama waajiriwa wa chini wanaweza kunyanyaswa na viongozi wao.
Ni kawaida kusikia hadithi za wanawake ambao wamepata nyenzo za unyanyasaji, ikiwa ni pamoja na kamati za juu ambazo hazikuwatia moyo wanawake kuzungumza kuhusu unyanyasaji huo. Hali hii inaashiria kuwa bado kuna safari ndefu kuelekea kubadilisha mifumo ya kijinsia. Vikundi vya wanawake vimejitokeza kwa wingi katika kuratibu harakati hizi, na kuwa na majukwaa ya kusaidia wanawake kumbuka kwamba wao ni wenye nguvu na wanaweza kusema "hapana" kwa unyanyasaji. Kwa upande mwingine, wanaume wengi pia wamejitokeza kuunga mkono harakati hizi, wakieleza umuhimu wa ulinzi wa wanawake katika jamii na mazingira ya kazi. Harakati hii ya #MeToo ni zaidi ya tu uvaaji wa alama; ni mchakato wa kuelewa ni vipi unyanyasaji wa kijinsia umeshindwa kubadilishwa katika utamaduni wa Korea Kusini, na ni muhimu kwa kikundi chochote cha kijamii ili kutambua kuwa haiwezi kuondolewa bila msaada wa wote.
Wanawake wapya wa kizazi kipya wanajitokeza kama viongozi wa harakati hii, wakifundisha haki zao na kuwawakilisha wanaume wa kizazi chao wa sasa. Katika licha ya mabadiliko haya, kuna uhakika kwamba upinzani bado unakabili harakati hii. Watu wengi wanakataa kujiunga na harakati za feminist, huku wengine wakisema kuwa ni iwapo harakati hii inachochea chuki kati ya wanaume na wanawake. Hii ni changamoto kubwa ambayo inahitaji kuyumbisha mitazamo na kuweka mazungumzo wazi kati ya jinsia zote. Kwa ujumla, harakati ya #MeToo inaashiria kipindi kipya cha uelewa nchini Korea Kusini, ambapo wanawake wanajitokeza hadharani, wakionyesha ushahidi wa unyanyasaji wa kijinsia, na wanajitenga na mifumo ya zamani iliyowatenganisha.
Mabadiliko haya yanaweza kuleta matumaini kwa mabadiliko makubwa katika mitindo ya kijinsia, mahusiano ya kazi na jamii kwa ujumla. Hivyo, harakati hii inatoa mwangaza wa matumaini kwa wanawake wakijitahidi kuchukua nafasi yao na kuhakikishiwa haki zao katika jamii. Ni dhamira ambayo kwa kweli inahitaji kuungwa mkono na kila mmoja wetu, ili kuhakikisha kuwa duniani kote, wanawake wanathaminiwa na wanastahili kuheshimiwa.
